การใช้แอสไพรินเกี่ยวข้องกับความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้น 26% ของภาวะหัวใจล้มเหลวในผู้ที่มีปัจจัยจูงใจอย่างน้อยหนึ่งปัจจัยสำหรับภาวะนี้ ในบรรดาบุคคลที่มีปัจจัยเสี่ยงอย่างน้อยหนึ่งปัจจัยสำหรับภาวะหัวใจล้มเหลว ผู้ที่ใช้แอสไพรินมีแนวโน้มที่จะเป็นโรคนี้ในภายหลังมากกว่าผู้ที่ไม่ได้ใช้ยา แต่ก็บ่งชี้ว่าจำเป็นต้องชี้แจงความเชื่อมโยงระหว่างแอสไพรินกับภาวะหัวใจล้มเหลว

อิทธิพลของแอสไพรินต่อภาวะหัวใจล้มเหลวยังเป็นที่ถกเถียงกันอยู่ การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินความสัมพันธ์กับอุบัติการณ์ภาวะหัวใจล้มเหลวในผู้ที่มีและไม่มีโรคหัวใจ และประเมินว่าการใช้ยาเกี่ยวข้องกับการวินิจฉัยภาวะหัวใจล้มเหลวครั้งใหม่ในผู้ที่มีความเสี่ยงหรือไม่ การวิเคราะห์รวม 30,827 บุคคลที่มีความเสี่ยงต่อภาวะหัวใจล้มเหลวซึ่งลงทะเบียนจากยุโรปตะวันตกและสหรัฐอเมริกาในการศึกษา HOMAGE ที่มีความเสี่ยงถูกกำหนดให้เป็นอย่างใดอย่างหนึ่งต่อไปนี้: การสูบบุหรี่, โรคอ้วน, ความดันโลหิตสูง, คอเลสเตอรอลสูง, โรคเบาหวานและโรคหลอดเลือดหัวใจ ผู้เข้าร่วมมีอายุ 40 ปีขึ้นไปและไม่มีภาวะหัวใจล้มเหลวที่การตรวจวัดพื้นฐาน การใช้แอสไพรินถูกบันทึกเมื่อลงทะเบียนและผู้เข้าร่วมถูกจัดประเภทเป็นผู้ใช้หรือไม่ใช่ผู้ใช้ ผู้เข้าร่วมได้รับการติดตามสำหรับอุบัติการณ์แรกของภาวะหัวใจล้มเหลวที่ร้ายแรงหรือไม่ร้ายแรงซึ่งต้องรักษาในโรงพยาบาล